Blij & Voldaan

“Zoals ik Senia Melchizedek ervaar:

Je krijgt wat je ziet. Ik bedoel hiermee, dat er niets achter zijn gezicht en verschijning schuilgaat, èn ik voel dat hier iemand is die niets van anderen wil, wel geeft. Een zeldzaamheid en een verademing in één, wat mij betreft.

Zijn overdracht gaat alleen over dat waar het volgens hem op dat moment om gaat. Helder en duidelijk, en dan begrijp ik het meteen.

Verder heb ik in hem een leraar/teacher ontmoet die verder en dieper gaat dan dat wat mij tot nu toe door anderen aangereikt is kunnen worden. Daar verlangde ik sterk naar toen ik Senia Melchizedek voor het eerst ontmoette.

Na iedere bijeenkomst ga ik blij/voldaan naar huis met het nodige werk aan mijzelf en voor anderen.

Valkuil: Senia Melchizedek en zijn workshops kunnen een verslavende invloed op me hebben.”

Hier een ervaring wat ik graag met jullie deel.

“De afgelopen 20 jaar is mij meerdere keren gezegd dat ik mijn innerlijk kind moet helen, en met haar moet spelen. Ook heb ik 2 innerlijk kind meerdaagse-workshops gevolgd. Het zei me helemaal niets. Kon er geen contact mee maken.

Ik was één van de cursisten in de “Walking with Divine” retraite van Senia. We gingen met het innerlijk kind werken, en leerden op een bepaalde manier ademhalen. En ja hoor, daar zag ik haar. Als hummeltje in de luiers zat ze in het zand met een klein wit emmertje en een schepje. Ze keek op toen ze me zag. Ik schrok heel erg van haar toestand. De stakker. De kou/kilte en eenzaamheid die ze uitstraalde waren deerniswekkend. Maar dat is maar een woord.

We bleven elkaar aankijken terwijl ik het verwerkte, en voelde dat ze nog nooit had meegemaakt dat iemand uit vrije wil naar haar toe kwam.

Ik weet dat ik sinds mijn geboorte door mijn moeder ben mishandeld. Ik zag en voelde nu dat de delen die ik in mijn innerlijke kindje waarnam, ook nu nog in mij leven. Hoe kàn het ook anders. Voor mijzelf en sommige mensen is dat ook voelbaar.

Vanmiddag, vier dagen na deze intense retraite, ben ik naar een horecagelegenheid gegaan, waar binnen een grote zandbak staat.

Er speelt altijd van dat kleine grut in, en zo ook vandaag. Op de rand van de zandbak ging ik zitten spelen met het zand in mijn handen.

Al gauw kwam, onder het wakend oog van zijn vader, een jongetje van nog geen jaar naar me toe.

Hij speelde met me, met het zand en nog zo wat, en we hadden plezier.

Het was een rustig mannetje, en al gauw kwam hij uit de zandbak heel dicht voor me staan en keek me aan in mijn ogen met zijn gezichtje vlak voor de mijne. Zo heel apart en lief. Verrukt ging ik ergens voor een raam zitten en keek naar buiten.

Aan de overkant van de straat zag ik Senia staan.”

Myriam